Komentarze: 0
Terapia w walce z bulimią
Bulimia to okresowe napady objadania się i następujących po nim wymiotów często połączonych również z dietami. Bulimia poważnie wyniszcza organizm i często rozwija się w ogóle niezauważona przez najbliższych, niezależnie od tego czy są nimi przyjaciele czy najbliższa rodzina. Na bulimię należy bardzo uważać. Leczenie bulimii polega głównie na psychoterapii, jest trudne i a na efekty leczenia trzeba długo czekać.
Czym jest bulimia?
Bulimia to bardzo poważne zaburzenie odżywiania, które jest bardzo niebezpieczne a objawy są często trudne do zauważenia nawet przez przyjaciela czy członka rodziny. Bulimia sprawia, że osoba chora ma na przestrzeni tygodnia nawet kilkanaście napadów wielkiego apetytu. W międzyczasie stara się utrzymywać dietę. Taka uczta składa się przeważnie z potraw o wysokiej zawartości kalorii pochłanianych bez opamiętania. Po takim ataku objadania się przeważnie następuje ogromne poczucie winy i osoba chorująca na bulimię prowokuje wymioty lub nadużywa środków przeczyszczających i moczopędnych.
Ma to ogromnie szkodliwy wpływ na organizm osoby dotkniętej bulimią. Kończy się na poranionej śluzówce jamy ustnej, uszkodzonym szkliwie zębów od kwasu żołądkowego to tylko niektóre skutki choroby. Dołączają się do nich zaburzenia rytmu serca i cyklu miesięcznego, bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia, mdłości oraz częste zawroty głowy.
Najczęstsze objawy bulimii
Na pierwszy rzut oka objawy bulimii mogą być nie zauważalne, osoba chora utrzymuje, bowiem prawidłową wagę lub ma nieco nadwagi. Czasami bywa, że ma lekko opuchniętą twarz. Podobnie jak anorektyczka, jest zafascynowana jedzeniem: wiele czyta na ten temat, zna na pamięć tabelę kalorii różnorodnych produktów. Nieraz po wspólnym obfitym posiłku chodzi do toalety i wymiotuje, zagłuszając charakterystyczny dźwięk np. włączeniem suszarki. Z reguły jednak do uczty zasiada, gdy nikogo nie ma w domu albo w nocy, by uniknąć przyłapania na gorącym uczynku. Dlatego choroba przez bardzo długi czas może pozostawać niezauważona.
Bulimiczki często zgłaszają się do lekarza po wielu latach wyniszczającej choroby. Leczenie anoreksji z założenia ma gorsze rokowanie, ponieważ bulimiczki mają większą motywację do leczenia niż anorektyczki, bo czują, że utraciły kontrolę nad jedzeniem i życiem. Ale nie jest to regułą, gdyż nierzadko trudno im jest wytrwać w leczeniu.
Podstawą leczenia jest pomoc psychoterapeuty – zarówno indywidualna, rodzinna, jak i grupowa. Leczenie prowadzone jest w szpitalach psychiatrycznych lub na oddziałach dziennych, (jeśli osoba chora nie stosuje środków przeczyszczających i odwadniających).
Gdzie szukać specjalistycznej pomocy dla dotkniętych bulimią?
Najlepiej sprawdzić na forach internetowych, tam dokładnie są opisane efekty leczenia w danych placówkach oraz opinie na temat terapeutów.
Szukając specjalisty w Krakowie ze względu, że tam zamieszkujesz i pracujesz to nie szukaj po ogólnych hasłach. Najlepiej będzie w takim przypadku użyć lokalnych fraz takich jak na przykład dobry psychiatra Kraków, psychoterapeuta Kraków lub psychoterapia Kraków. Warto zwrócić uwagę na to, że ważne jest w takim haśle uwzględnianie nazwy miejscowości oraz sprecyzowanie, bardzo dokładne tego, czego szukamy.